پیگیری جدی برای جلوگیری از بازمانده از تحصیل شدن کودکان
تاریخ انتشار: ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۷۰۰۰۱
سلمان محمدی، مدیر کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه در نشستی که به منظور برنامه‌ریزی برای جلوگیری از بازمانده از تحصیل شدن دانش آموزان استان برگزار شد، با بیان اینکه تلاش در جهت جلوگیری از بازمانده از تحصیل شدن دانش‌آموزان از اولویت‌های دستگاه تعلیم و تربیت استان است، گفت : اجازه نمی‌دهیم هیچ دانش‌آموزی در استان به دلیل فقر مالی از درس و تحصیل بازبماند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
محمدی با بیان اینکه نهاد‌های حمایتی همچون کمیته امداد، بهزیستی، هلال احمر و ... نیز در راستای جلوگیری از بازمانده از تحصیل شدن دانش‌آموزان پای کار بوده و برنامه‌های تشویقی در نظر گرفته‌اند، افزود: انتظار داریم نهاد‌های حمایتی و خیریه کمک‌های خود را با هماهنگی مجموعه آموزش و پرورش در اختیار دانش‌آموزان بی‌بضاعت قرار دهند تا کمک‌ها به صورت عادلانه‌تری به دست نیازمندان برسد.
مدیر کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه به آمار افراد بازمانده از تحصیل در استان اشاره کرد و گفت: بر اساس آمار‌ها در سال تحصیلی جاری در مجموع ۱۵۰۰ نفر در استان کرمانشاه بازمانده از تحصیل شده بودند که با پیگیری‌های صورت گرفته ۱۹۷ نفر آنها جذب مدارس شده‌اند.
محمدی ادامه داد: با توجه به آمار جذب ۱۹۷ نفری افراد بازمانده از تحصیل، هم اکنون در استان کرمانشاه ۱۳۰۰ نفر بازمانده از تحصیل داریم که البته این آمار به دلایلی مثل مهاجرت خانواده تعدادی از این دانش‌آموزان به خارج از استان و یا حتی خارج از کشور، مرگ احتمالی آنها و... خیلی دقیق نیست.
وی با بیان اینکه بر اساس بررسی‌های صورت گرفته ۳۸۹ نفر از افراد بازمانده از تحصیل دارای معلولیت هستند، گفت: رویکرد دستگاه تعلیم و تربیت ثبت‌نام دانش‌آموزان معلول در مدارس است، چون معتقدیم دانش‌آموزان معلول هم با تحصیل کردن می‌توانند آینده بهتری داشته باشند و نباید بخاطر معلولیت از تحصیل باز بمانند.
محمدی توضیح داد: هم‌اکنون مدارس استثنایی با طیف وسیعی از خدمات آموزشی برای تحصیل دانش‌آموزان دارای معلولیت، از دانش‌آموزان دارای معلولیت اوتیسم گرفته تا معلولیت‌های جسمی مثل بینایی، شنوایی و دیگر معلولیت‌ها در استان فعال هستند.
وی با اشاره به اجرای طرح «شهید محمودوند» برای جلوگیری از بازمانده از تحصیل شدن دانش آموزان اظهار کرد: در این طرح کودکان بازمانده از تحصیل شناسایی و کد ملی و آدرس آنها جهت پیگیری در اختیار دفتر معاونت آموزش ابتدایی قرار می‌گیرد.
وی با بیان اینکه به ازای هر پنج نفر دانش‌آموزی که در استان بازمانده از تحصیل شده باشند، یک نفر راهبر شامل مدیر یا معاون مدرسه پیگیر بازگردادن دانش آموزان بازمانده از تحصیل به مدارس هستند، تاکید کرد: راهبران آموزشی خانه به خانه به درب منزل دانش آموزان بازمانده از تحصیل مراجعه کرده و پیگیر ثبت‌نام افراد بازمانده از تحصیل در مدارس می‌شوند.
محمدی ادامه داد: راهبران آموزشی بعد از شناسایی افراد بازمانده از تحصیل در جهت جذب و ثبت‌نام آنها در مدارس اقدام کرده و در ادامه پیگیر حضور آنها سرکلاس درس خواهند شد.
محمدی از مردم استان خواست تا اگر در بین اقوام، اطرافیان و یا همسایه‌های خود فردی را می‌شناسد که به هر دلیلی از تحصیل بازمانده، نام و آدرس او را برای پیگیری در اختیار آموزش و پرورش قرار دهند .
باشگاه خبرنگاران جوان کرمانشاه کرمانشاهمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: آموزش و پرورش دانش آموز افراد بازمانده از تحصیل استان کرمانشاه آموزش و پرورش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۷۰۰۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بندبازی مرگبار برای تحصیل
تمام دردشان فعلا نبود همین پل ساده است که چون ندارند، دانش‌آموزان کم‌سن و سال روستا مجبورند با طناب از روی رودخانه رد شوند. چند روز پیش فیلم یک دقیقه‌ای از وضعیت عبور و مرور آنها در فضای مجازی داغ شدکه نشان می‌داد حوادث مرگباری جان‌شان را تهدید می‌کند. در روستای کورکچ ۱۵۰ خانوار زندگی می‌کنند اما پشت آن ظاهر سبز و دلگشا و آسمان آبی‌اش، مادرانی همیشه نگران سلامت فرزندان خود هستندکه اگر به مدرسه رفتند، دوباره زنده به خانه برمی‌گردند. داوود تائی از اهالی این روستا به جام‌جم می‌گوید، چون مدرسه ندارند، بچه‌ها مجبورند از روی پل رودخانه عمیق کاجو رد شوند تا به روستای بجاربازار در ۱۰ کیلومتری کورکچ بروند. پلی‌که تائی در موردش توضیح می‌دهد، دو تکه طناب و سیم ۲۰ متری است که دو طرفش به دو درخت بسته شده. دانش‌آموزان با دو دست طناب بالای سرشان را می‌گیرند و زیر پای‌شان هم سیم نسبتا نازکی وزن بدن‌شان را تحمل می‌کند تا داخل رودخانه نیفتند. آنها برای رفتن به مدرسه دو راه بیشتر ندارند؛ یا باید از روی پل معلق رد شوند یا از مسیر دیگری که کلی زمان می‌برد:«بچه‌ها پنج روز در هفته به مدرسه می‌روند و پنج دقیقه طول می‌کشد تا از روی سیم و طناب رد شوند که خطرات مختلفی مثل حمله گاندوها و غرق‌شدگی تهدیدشان می‌کند. اگر از روی طناب رد شوند، ۲۰ دقیقه‌ای به مدرسه می‌رسند، در غیر این صورت، حدود ۵۰ دقیقه طول می‌کشد تا به مدرسه برسند.»دانش‌آموزان چاره‌ای جز یادگیری بندبازی روی طناب را ندارند.کوچک‌ترها باید اول تمرین حفظ تعادل کنند، چون زیرپا و بالای دست‌شان سیم و طنابی است‌که دائم تکان می‌خورد. تائی یک بار شاهد سقوط دختربچه‌ای به داخل رودخانه بوده:«یک بار در خانه بودم که یک‌دفعه صدای جیغ شنیدم. وقتی به رودخانه رفتم، دختربچه‌ای را دیدم که به رودخانه سقوط کرده بود که او را نجات دادیم. اگر در تاریکی هوا، بچه‌ای به رودخانه سقوط کند، ممکن است هیچ‌کس نفهمد و حتی جسدش هم پیدا نشود.»
اسلم جدگال، معلم مقطع دبستان شهید مفتح روستای بجار بازار است‌که دانش‌آموزان روستای کورکچ به آن مدرسه می‌روند. جدگال می‌گوید: دانش‌آموزانی‌که از کورکچ می‌آیند، از نبود پل و جاده مناسب بسیار ناراحت هستند. سیل هم بیاید می‌شود قوز بالا قوز: «از بچه‌ها می‌پرسم چرا دیر به مدرسه می‌آیید، می‌گویند هیچ راهی برای زود رسیدن به مدرسه نداریم. خطر عبور و مرور خودروهای سوختکش و حمله گاندوها هم وجود دارد. چون مسیر رفتن به مدرسه طولانی است، بچه‌های پایه اول خیلی می‌ترسند. بعضی از بچه‌ها دو سه سال سن‌شان بالاتر می‌رود و بعد به مدرسه می‌روند و اگر به دلیل دوری راه نتوانند بیایند، ترک تحصیل می‌کنند.»
به دنبال آرزوها
دو دانش‌آموزی‌که پنج روز در هفته از روی پل معلق رد می‌شوند، کنار تائی ایستاده‌اند. هر دو ۱۲ ساله هستند. صدای شیطنت و خنده‌های ریز امیرحسین و معاوذ را می‌شنوم.
امیرحسین نمی‌ترسی از روی پل رد بشی؟
چرا می‌ترسم غرق شوم یا بیفتم تو آب و گاندو منو بخوره.
تو که اینقد می‌ترسی چطوری میری روی طناب؟
چون درس خوندن برام مهمه.
چرا؟
چون می‌خوام دکتر بشم.
معاوذ تو هم می‌ترسی؟
آره خیلی.
خب چرا میری رو پل؟
چون تنها امید خانوادمم. نمی‌خوام زندگی‌ام مثل اونا بشه.
تو می‌خوای چیکاره بشی؟
معلم.
آرزوت چیه؟
دلم می‌خواست تو روستامون مدرسه داشتیم و مجبور نبودم از رو پل رد بشم و این همه راه برم.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان